Stiekem hadden we gehoopt dat 'iemand' van de Mi Amigo-organisatie alsnog met o­ns contact zou opnemen om het openlijke conflict te herleiden tot de juiste proporties. Iedere organisatie die zichzelf au serieux neemt en pretendeert professioneel te werken, probeert immers enerzijds te voorkomen dat de vuile was wordt buiten gehangen en als dat toch gebeurt dan poogt men escalatie te voorkomen.

Net toen we dachten dat we misschien wel heel wantrouwig en zelf een beetje paranoïde hadden gehandeld de voorbije weken, ging het hek alsnog helemaal van de dam. Na de zoveelste doorstart voor het VVVR-programma op 23 januari 1977, werden ook de twee volgende uitzendingen zonder de minste haperingen de ether ingestuurd.

Of de 'nieuw opgerichte' Sound Pro BV er iets mee te maken had, zullen we nooit weten, feit is dat na vier documentaireloze zondagen er op 9 januari plots wel weer een VVVR-uitzending te horen was. Een programma waar we best trots op waren, want het was de eerste aflevering 'VVVR nieuwe stijl'.

In november en december 1976 draaide de studio van Walter in Dentergem eindelijk op volle toeren. De allereerste programma's die een vol uur duurden hadden blijkbaar bijkomende luisteraars gelokt. In de weken die volgden kregen we massaal veel aanvragen voor proefnummers van o­ns maandelijkse magazine 'Baffle'.

1976 was een hectisch jaar geweest voor de Vereniging voor Vrije Radio. De kern bleef de uitgave van het maandelijkse radiomagazine, maar er waren inmiddels zoveel nevenactiviteiten bijgekomen dat we de vooropgestelde twaalf edities per jaar niet haalden. Het werden er uiteindelijk tien, waarvan enkele dubbele nummers. Het grootste probleem was en bleef het beperkte aantal mensen waarmee we samenwerkten.

Nauwelijks de routine van het dagelijkse VVVR-leven weer opgenomen of twee heel bijzondere telefoontjes volgden uit Playa de Aro. Het eerste was van Peter Vandam. Tijdens o­ns laatste bezoek zat hij in.... België om er een nieuw jinglepakket op te nemen voor Radio Mi Amigo.

De wil, de moed en de mensen waren er om een nieuwe, langdurige reeks radiodocumentaires te beginnen o­nder de vlag van de VVVR. Edoch, al had de man zijn boek dan nog niet geschreven, toch sloeg hij al toe. Murphy, die van de gelijknamige wet. - Als er iets fout kàn gaan, dan zàl het ook fout gaan.- Arthur Bloch publiceerde zijn 'Murphy's Law' pas in 1977 en wij maakten al met hem kennis eind 1976. Blijkbaar waren we op velerlei vlakken pioniers.

Soms ligt een oplossing zo voor de hand dat je ze niet ziet. In o­nze zoektocht naar een nieuwe opnamestudio en spreekstem was het niet anders. Eind 1975 waren we Walter Galle tegen het vege lijf gelopen. Tenminste, Walter was o­ns komen opzoeken in Geluwe. Hij kwam een reeks naamjingles voor Mi Amigo-deejays laten horen die hij eigenhandig geproduceerd had.

De vergadering in Breda verliep in een dubbele sfeer. Strijdlustig om door te gaan en anderzijds ook een beetje verward, want voor het eerst waren we geconfronteerd met 'de andere kant'. Tot voor de inval van de BOB was het allemaal zo irreëel geweest. Er was een 'vijand' die we nooit hadden gezien. Nu die plotseling wel tastbaar was geworden, stonden we weer met o­nze beide voeten op de grond.

Op zondag 4 januari 1976 stonden alle radiosterren eindelijk nog eens goed in het firmament. De week daarvoor was de bevoorrading van de MV Mi Amigo kunnen doorgaan, het eerste programma van 'De Geschiedenis van de Zeezenders' haalde stipt om 16.30 uur de ether. Het was de start van een reeks die 34 afleveringen lang zou duren.