Graham Gill archief (10)

Graham Gill, geboren in 1936 in Melbourne in Australie, werkte in de jaren 60 onder andere voor de zeezenders Britain Radio en Radio England vanaf de Laissez Faire. In de jaren 70 werkte Graham voor Radio Northsea en Radio Caroline. Na 1974 ging Graham Gill naar Radio Nederland. Hans Knot werkt op dit moment samen met Graham aan een boek over het leven en de radiocarriere van Graham Gill. De komende weken stuurt Hans ons regelmatig documenten die niet in het boek gepubliceerd zullen worden.

GRAHAM GILL ARCHIEF (10)
Tekst & foto: Hans Knot - Scans: archief Graham Gill

Later dit jaar zal het boek, 'Way back home, the Graham Gill story' uitkomen, waarin Graham zijn levensverhaal als wel zijn belevenissen binnen zijn rijke radioloopbaan beschrijft. Als voorpublicatie duikt Hans Knot in het documenten en brieven archief van Graham en brengt ons diverse zaken, die niet in het boek worden beschreven.

De zoekgeraakte demonstratietape.
Dit keer neem ik u ondermeer mee naar het jaar 1969. Op 27 mei van dat jaar werd een door mij in het Graham Gill archief gevonden brief gedateerd en gericht aan mevrouw Pam Wood, die we later in het boek zullen terugvinden als secretaresse van de Graham Gill Fanclub. De brief was geschreven door David Dore, assistent van de toenmalige 'Ligt Entertainment Manager' van de BBC.

Uit de brief valt op te maken dat Graham Gill, na zijn tijd bij de zeezenders in de jaren zestig, een poging heeft ondernomen een baan te krijgen in Engeland binnen de Britse staatsomroep BBC. Na de close down van Radio 390 in 1967 is hij vrijwel direct verhuisd naar Nederland om vanuit Amsterdam allerlei activiteiten te ontplooien binnen de amusementsindustrie, alvorens in 1973 weer voor de zeezenders te gaan werken. De genoemde brief reflecteert aan een brief, die door Pam Woods is verstuurd aan het Broadcasting House van de BBC in Londen, met daarin waarschijnlijk het verzoek om meer gewaar te worden omtrent de afwikkeling van de auditietape die eerder door Graham Gill naar de BBC was gestuurd.

De brief, die vervolgens door de gememoreerde David Dore naar Pam Woods werd gestuurd, bevatte ondermeer de mededeling dat het bestaan van de auditietape van Graham Gill bij de afdeling Light Entertainment niet bekend was. Ook werd in de brief melding gemaakt van de manier van behandeling van auditietapes. Ze werden altijd beoordeeld door een team van producers van de verschillende afdelingen in de sectie radio, om zo een duidelijke mening te krijgen inzake de kwaliteiten van de inzender van de auditietape. Informatie ingewonnen binnen het beoordelingsteam leerde tevens dat geen van de gewezen leden op de hoogte was van het bestaan van de opname. Pam werd gewezen op de mogelijkheid een kopie van de auditietape nogmaals in te laten zenden, waarbij duidelijk werd gesteld dat auditietapes alleen werden beluisterd als het muziekgedeelte per track op zijn hoogst 30 seconden duurde. Langere versies werden niet geaccepteerd, daar bij het beluisteren het niet om de kwaliteit van de muziek ging maar het beoordelingsteam het alleen maar om de kwaliteiten van de presentator ging. Of het ooit tot een tweede poging is gekomen, werd me, na mijn gesprekken met Graham, niet duidelijk.

De latere luisteraars
Bij het doorlezen van talloze brieven van luisteraars, die door Graham decennia lang zijn bewaard en eerder dit jaar tevoorschijn kwamen uit zijn kelder, blijkt er ook een categorie luisteraars te zijn geweest die duidelijk de voorkeur gaf om 'laat' na de radio te luisteren. Denk daarbij aan luisteraars die op een laat tijdstip terug kwamen van het werk of de slaap niet konden vatten. Een voorbeeld was Robin Harvey in Halesworth in het graafschap Suffolk, die in juni 1973 een brief schreef aan RNI. 'Beste Graham allereerst hartelijk dank voor het presenteren van twee van de beste programma's op de radio, namelijk je eigen programma en: 'The RNI Request Show'. Ik ben heel blij te horen dat je nu de uren tussen middernacht en drie uur presenteert, omdat ik vaak juist in die uren naar RNI luister. RNI was en zal altijd mijn favoriete station zijn, wat het geval is sinds begin 1970 toen er een mix van morse code geluiden en muziek over de 186 meter schaterde.' Vervolgens verzocht de schrijver van de brief een verzoekplaat te draaien voor een vriend en sprak hij de hoop uit Graham in levende lijve te kunnen ontmoeten in de daarop volgende zomer, als de afzender en bezoek zou gaan brengen aan Scheveningen.

Way Back Home
Al jaren lang wordt de jaarlijkse Radiodag in Amsterdam beklonken met de klanken van de hedendaagse versie van Graham Gill's 'Way back home'. Dit op de tonen van het gelijk getitelde nummer van Junior Walker and the All Stars, dat in 1972 op het Motown Label werd uitgebracht. Het nummer had zowel een vocale als instrumentale versie en laatstgenoemde werd door Graham Gill gebruikt om tijdens de opening van zijn show een soort van 'welkom lied' te zingen. Het nummer werd trouwens eerder, in 1969, in een rustige versie, uitgebracht. Destijds waren het The Jazz Crusaders, die het nummer als eersten voor Motown aan het vinyl toevertrouwden. In zijn programma van 15 november 1973 draaide Graham een plaat voor een zekere Jennifer, een trouwe uisteraarster uit het Ierse Dublin.

Foto: Graham Gill en Rudi Kagon

Een paar weken eerder had ze een opmerkelijke brief geschreven aan Graham Gill met ondermeer de vraag of hij wel eens van de Ierse band 'The Chieftains' had gehoord, een lokale groep die veel traditionele Ierse muziek speelde. Daarbij had ze toegevoegd anders maar eens met collega's McKenzie en Don Allen te praten, misschien dat zij er meer over wisten. Opmerkelijk dat ze die in 1973 al noemde? De groep die eind jaren tachtig echt internationaal doorbrak, was in 1962 al opgericht door Paddy Moloney, die de groep nog steeds aanvoert. Maar de brief van Jennifer bevatte een nog mooier document, dat was bijgesloten. Ze haalde in haar brief aan dat een paar weken eerder ze andermaal had genoten van het zingen van Graham en zijn versie van 'way back home'. Daarbij stelde ze dat ze Graham had horen vertellen dat hij het jammer vond geen tijd te hebben het lied een vervolg te geven. Voor Jennifer reden om mee te helpen, want ze schreef: 'Dus heb ik deel 2 voor je geschreven. De woorden komen misschien niet heel goed over, maar ik hoop dat ze goed lopen met de muziek.'

Hiernaast de afdruk van de originele tekst, zoals door Jennifer aan Graham Gill tijdens zijn RNI periode aan hem toegestuurd werd.


KLIK HIER voor deel 1 van het Graham Gill archief

KLIK HIER voor deel 2 van het Graham Gill archief

KLIK HIER voor deel 3 van het Graham Gill archief

KLIK HIER voor deel 4 van het Graham Gill archief

KLIK HIER voor deel 5 van het Graham Gill archief

KLIK HIER voor deel 6 van het Graham Gill archief

KLIK HIER voor deel 7 van het Graham Gill archief

KLIK HIER voor deel 8 van het Graham Gill archief

KLIK HIER voor deel 9 van het Graham Gill archief