Graham Gill archief (7)

Graham Gill, geboren in 1936 in Melbourne in Australie, werkte in de jaren 60 onder andere voor de zeezenders Britain Radio en Radio England vanaf de Laissez Faire. In de jaren 70 werkte Graham voor Radio Northsea en Radio Caroline. Na 1974 ging Graham Gill naar Radio Nederland. Hans Knot werkt op dit moment samen met Graham aan een boek over het leven en de radiocarriere van Graham Gill. De komende weken stuurt Hans ons regelmatig documenten die niet in het boek gepubliceerd zullen worden.

GRAHAM GILL ARCHIEF (7)
Tekst: Hans Knot - Foto's: archief Hans Knot - Foto Graham Gill: copyright MediaPages

Een brief uit Dordrecht
Uit de grote hoeveelheid brieven die tevoorschijn kwam uit de kelder van Graham Gill viste ik ook een brief die was geschreven door Hans van Achterberg uit Dordrecht. Hij schreef dat hij erg geïnteresseerd was in radiostations en soms naar deze stations schreef voor meer informatie: 'het probleem is dat ik vaak niet de adressen van de radiostations weet en dan wordt het moeilijk. Ik las in de PRN een interview met U en heb wat IRC's ingesloten voor een antwoord op deze brief. Mijn vraag is of U de adressen kunt geven van de radiostations waar U voor gewerkt heeft.'

Adressen
Aangaande de stations waar Graham daarvoor in Europa had gewerkt had het natuurlijk geen nut deze te geven, daar zowel Radio London, Radio 390 en Swinging Radio England/Britain Radio al lang verleden tijd waren. Leuk trouwens zoveel decennia later te lezen in de brief dat hij het interview in PRN (Pirate Radio News) had gelezen. Het is in 1973 geplaatst nadat ik Graham voor het tijdschrift had ontmoet nadat de commercial voor de RNI LP in het Engels door hem was ingesproken. Tevens de eerste keer dat ik Graham ontmoette.

Burt Bacharach
Vervolgens vroeg Hans van Achterberg aan Graham een aantal jingles voor zijn RNI vrienden te draaien: 'I think it was made by Mark Wesley. Dababdap RNI dababdap dababdap dababdap RNI. Ik vind deze jingle helemaal te gek. Achterberg doelde uiteraard op 'South American Gateway' van Burt Bacharach in de RNI versie van inderdaad Mark Wesley (foto). Hij eindigde de brief aan Graham met de vraag alsjeblieft te blijven werken voor RNI want RNI was echt 'de stem van Europa en het geluid van de wereld'.

Leon Russel
Soms kwamen er ook brieven binnen van mensen die 'pretty and high' naar de radio luisterden en spontaan alles neerschreven wat bij hen opkwam. Zo kwam er in de tijd dat Graham Gill bij Caroline werkte een brief binnen van een zekere Jaime. Een verre luisteraar woonachtig in een plaatsje in Cornwall. 'Hallo Graham en dank je dat je een tijd geleden mijn brief voorlas. Helaas kan ik, vanwege de ethergeesten, alleen naar Radio Caroline luisteren tussen half 1 in de nacht en half 5 in de vroege ochtend. Het zijn de condities die het doen. Ik kreeg net een brief van een te gekke chick met de naam 'Eva'. Ze wist me te melden dat de brief was voorgelezen en hoorde mijn adres en begon spontaan te schrijven. Wil je haar namens mij groeten? En zeg ook een goeden dag tegen iedereen op het zendschip, inclusief Tony, Andy Archer, Peter Chicago en de kapitein. Kun je voor al mijn broeders en zusters overal aanwezig een plaat draaien? Het gaat om het nummer 'Everybody I love you' van Crosby Stills Nash and Young. Ik weet dat je veel brieven krijgt en het is dus voor mij geen probleem als je niet antwoord. That's cool for me! En dank iedereen aan boord voor de heerlijke muziek die wordt gedraaid. Ook kreeg ik, nadat je mijn adres noemde, een brief van een aardige kerel die in de gevangenis zit in Maidstone, Kent. Hij houdt veel van de muziek van Leon Russel en vertel hem dat ik hem spoedig een lange brief zal schrijven.'

Afsluitend
Duidelijk moet het zijn via deze herinnering dat er allerlei soorten van contacten ontstonden via de programma's van RNI. Was het niet via een fanblad van radiostations dan kwamen luisteraars wel tot de gedachte elkaar te schrijven als een adres werd genoemd in de programma's.

Jong en al scherp op de politiek
De volgende herinnering brengt ons naar 6 februari 1974 toen door de 14 jarige David Jennings een brief werd geschreven naar Graham. Hij vertelde de meeste avonden dat Graham aan boord van de MEBO II te luisteren naar zijn programma en vervolgde met: 'Ik ben zeer geïnteresseerd in de Vrije Radio en ik vind het een ramp dat destijds de Britse regering Radio London en andere stations in de ban heeft gedaan. Zo ver ik kan zien hebben deze stations nooit enige schade berokkend en vele mensen muzikaal een plezier gedaan. Nadat ik een boek over de zeezenders heb gelezen ben ik erachter gekomen dat U al voor vijf verschillende stations op zee heeft gewerkt: RNI (natuurlijk), England, London, Radio 390 als wel voor het uitstekende Radio Caroline.'

Herhaling
Vervolgens had David, voor zijn leeftijd, een uitstekend idee: 'Ik denk dat het een goed idee kan zijn als je een avond een programma eens vult met shows die je ooit presenteerde op de eerder genoemde stations. Volgens mij is er wel wat materiaal bewaard gebleven. Op die manier kunnen de luisteraars bijvoorbeeld het geluid van Swinging Radio England en RNI vergelijken en zo zien hoe de vrije radio in de loop der jaren is veranderd. Zoals je hebt gezien heb ik een geadresseerde enveloppe meegestuurd en wil graag een paar stickers van het station. Ik zal ze op het raam plakken van mijn slaapkamer, dit tot ergernis van mijn moeder.'

Lezen
David Jennings hield zich ook op de hoogte van de ontwikkelingen op de radio door het lezen van 'Record and Radio Mirror': 'recentelijk werd er geschreven over de publieke vijand nummer 1, Harry van Doorn. Hij schijnt spoedig te gaan beslissen om jullie en andere stations vanaf zee buiten de wetgeving te stellen. Ik denk trouwens dat dit nooit zal gebeuren. RNI heeft allerlei mistoestanden doorstaan zoals op drift raken, een bomaanslag en meer. En ik zou niet weten waarom RNI deze eventuele wetgeving niet zou kunnen omzeilen. Recentelijk las ik een oude editie terug van 'Radio and Record Mirror' en wel uit juni 1971. Er werd toen vermeld dat RNI en Veronica, de enige stations vanaf zee op dat moment, negen maanden de tijd zouden hebben om uit de ether te verdwijnen alvorens een wet van kracht zou zijn. Zoals bekend is dat dus nooit gebeurd en ook Harry van Doorn zal dat niet lukken. Het allerbeste'. Goede ideeën, maar helaas kreeg David Jennings niet zijn zin en werd de wet in september 1974 toch van kracht en moest hij het doen zonder zijn favoriete station RNI. Je vraagt je dan af naar welk station hij vervolgens is gaan luisteren. Helaas zit David niet in het grote adressen bestand en dienen we deze vraag onbeantwoord te laten.

Slecht weer
In 1974, vooral in de zomer, werden er met grote regelmaat tochten gemaakt naar de drie zendschepen, die op dat moment voor de kust van Scheveningen lagen verankerd: de Norderney, de Mi Amigo en de MEBO II. De tochten werden georganiseerd door Hans en Wouter Verbaan van de Free Radio Campaign Holland en door Rob Olthof, in de tijd dat de Stichting Media Communicatie nog niet bestond. Op die manier hebben er honderden fans uit vele landen nog een tochtje rond de schepen gemaakt. Er was echter ook een redelijke kans, mits je de weg wist voor toestemming, om een dagje mee te gaan met de tender van de Caroline organisatie. Op die manier beleefde je een echte bevoorrading en was er de kans dat je even aan boord van het zendschip mocht.

Wolf Brundtke
Soms dienden de personen die de toezegging hadden gekregen mee te mogen te worden teleurgesteld, zoals bijvoorbeeld het gegeven dat het te slecht weer was. Zo ook gebeurde dit met Wolf Brundtke want hij schreef op 16 juli 1974 een brief aan Graham: 'Het is jammer dat ik vandaag niet aan boord kan komen vanwege het zware weer op zee. Ik was van plan een beetje rond te kijken op de goede oude Mi Amigo. Ik hoop dat dit later wel een keer zal lukken. Ondanks alles wil ik iedereen aan boord mijn groeten doen zodat ze zich niet zo eenzaam voelen daar.' Vervolgens vroeg Wolf een verzoekplaat voor zijn ouders aan, die het liefst dezelfde avond nog gedraaid kon worden (tussen 10 en 11 in de avond). Ik ga er vanuit dat Wolf de brief gebracht heeft naar de tendermaatschappij, die op dat moment de Mi Amigo bevoorraadde want hij is in ieder geval bij Graham Gill terecht gekomen. Of de plaat dezelfde avond is gedraaid is niet bekend.


KLIK HIER voor deel 1 van het Graham Gill archief

KLIK HIER voor deel 2 van het Graham Gill archief

KLIK HIER voor deel 3 van het Graham Gill archief

KLIK HIER voor deel 4 van het Graham Gill archief

KLIK HIER voor deel 5 van het Graham Gill archief

KLIK HIER voor deel 6 van het Graham Gill archief