Tom de Munck overleden
In de nacht van 6 op 7 februari 2007 is Tom de Munck overleden. Tom was al enige tijd ernstig ziek. Tom is 59 jaar geworden en laat een vrouw en drie kinderen na. Tom de Munck schreef in de jaren 80 als John Wendale voor Freewave en het Free Radio Magazine. Tom schreef over de zeezenders, in het bijzonder de terugkeer van Radio Caroline vanaf de Ross Revenge. Hans Knot, Leendert Vingerling en Ben Bode denken terug aan Tom de Munck. HANS KNOT:
Tom de Munck is hedennacht in zijn slaap vredig heengegaan. Al enkele maanden was hij ernstig ziek. Tja, dan voel ik me ineens heel klein na het ontvangen van dit trieste bericht via Marnix, zijn zoon. Ik heb Tom zeer intensief meegemaakt in de periode tussen 1979 en 1989 toen hij zowel voor FRM als Freewave schreef (John Wendale) en denk met zeer veel goede herinneringen terug aan de tijd dat we gezamenlijk probeerden zoveel mogelijk de waarheid boven water te halen inzake delen van de radiogeschiedenis, waarbij Tom zich specialiseerde op het Carolinegebeuren in de periode 1980- 1983 en de daarom heen liggende randfiguren.
Tom zal door mij altijd herinnerd worden als een integere en eerlijk persoon die op een gedegen manier ook het journalistieke pad bewandelde. Daarnaast hadden we een dermate goede band dat we ook tegenover elkaar vrij open waren over de meer persoonlijke zaken.
LEENDERT VINGERLING:Tom (59) is overleden aan de gevolgen van een uitgezaaide kanker is zijn nek en longen. De kanker kwam aan het licht na een oogoperatie begin vorig jaar.
De laatste jaren kwam hij steevast bij me langs in de zomer en winter wanneer hij op zijn favoriete camping in St.Tropez verbleef. We spraken niet alleen over de zeezenders, maar ook over muziek. Hij had een nieuwe gitaar gekocht om zijn hobby weer op te pakken en we konden uren praten over spirituele zaken. Ook zou hij een boek gaan schrijven over zijn kijk op de zeezenders.
Zuid-Frankrijk had zijn hart gestolen en hij was bezig om hier een langere periode van het jaar te kunnen wonen. De eerste stap daartoe was om kleiner te gaan wonen. Hij verkocht zijn woning en betrok een kleiner huis in Zoetermeer. Vorig jaar was Tom met de VUT gegaan.
Ik sprak Tom voor het laatst op 3 januari. Hij lag op een bed in de woonkamer en klonk opgewekt ondanks zijn handicaps. De doktoren hadden goed nieuws, want alles was onder contrôle.Tom was aan één oor zo goed als doof en kon zijn rechterarm niet meer bewegen. E-mail verkeer lukte helaas niet meer. Zijn zoon Rutger gaf geregeld de updates.
We spraken over deze komende zomer. Hij zou met de caravan weer deze kant opkomen en onder het genot van een goed glas weer bij praten ...
Tom laat een vrouw en drie kinderen achter.
BEN BODE:
Tja, de goeien gaan eerst he?
Heb met Tom altijd heel goede band gehad. Doet pijn om nu ook hem te moeten missen. We hebben voor zijn ziekte bekend werd nog afgesproken om dé story van Paradijs (en wat eraan voorafging) op papier te zetten. Hoeft dus ook niet meer. Zijn laatste schitterende advies hieromtrent was zoiets van: "Ben, een verhaal heeft een begin, daar tussenin wat vulsel en dan een goed eind".
Van Tom leerde ik meer over zeezenders (en de 'mensen' erachter) dan van wie ook. Is altijd goed van pas gekomen want het was nodig in die wereld. Hij was ook altijd de link tussen Henk Langerak (Algemeen Dagblad) en 'ons' (Caroline/Paradijs) en wist eigenzinnige Henk meestal tot bezinning te brengen. Voornamelijk door zijn grondige kennis van zaken.
Ook als ghostwriter voor Adformatie was Tom goed bezig. Als communicatie-direkteur bij de toenmalige PTT heeft hij me nog een aardige 'deal' aan de hand gedaan. We zijn ooit nog eens samen naar een zeezenderdag gegaan, ik geloof in Scheveningen. Is ons beiden slecht bevallen (uitleg te bevragen bij Rob Olthof) en dus hielden we ons vanaf die tijd min of meer afzijdig. Tom wist altijd alles....
Na intern telefoontje over de mogelijke inbeslagname van Radio Paradijs op de avond ervoor, belde Tom met "Hey Ben, klopt het dat je morgen....???? Hoe hij dat allemaal wist, no idea. Maar hij was goed in zijn vak. Ben nog met hem naar Southampton gevlogen (in aanwezigheid van Johan van Hee (Rood) om de Nannel te inspecteren voor een nieuw leven. In zo'n typisch Engels wapi-hotel (ja één kamer met 3 bedden) zei hij in de morgen "wie van jullie snurkt zo hard?", waarop ik antwoordde "hoe kan jij dat nou weten, je bent toch half doof!"
Anyway, Tommyboy bedankt voor je vriendschap, ik zie je wel terzijnertijd. Take care.
PS. Josje, jij en de kids veel sterkte