Herinneringen aan REM eiland

In juli 2006 kreeg Hans Knot, via Rob Olthof, een aantal foto’s toegestuurd van Jaap van Duijn. Jaap is lezer van het International Report. Het betroffen vier foto’s gemaakt vanuit de mast van het REM eiland. Uiteraard leuk om misschien te plaatsen op MediaPages of op de website van Hans Knot. Maar er o­ntbrak iets aan. Dus vroeg Hans aan Jaap om zijn herinneringen bij de foto’s op te schrijven. Hier volgt zijn relaas: ‘tussen 1969 en 1973 brachten wij zomers, met tussenpozen, een bezoek aan het REMeiland. Soms zeilend met mijn catamaran, dan weer met een visbootje. Dat ging dus niet met toestemming. Ik zou niet geweten hebben aan wie we toestemming moesten vragen.

Van 1972
De betreffende foto’s heb ik in augustus 1972 vanuit de nok van de toren gemaakt. Wat ik me er nog van herinner is het geweldige uitzicht dat je daar op zo`n honderd meter hoogte had. Wat me ook altijd is bijgebleven is, dat als je het REM platform op een paar honderd meter genaderd was je altijd weer dieselgeur rook. Afmeren deden we aan een paal met klimtreden. Boven moest je jezelf dan om de paal heen wurmen om vervolgens op een stel balken te kunnen komen. En dan kruipend, vlak o­nder de opbouw, naar een luik, dat uitkwam in de machinekamer. Het was er toen al een enorme ravage. Wij waren dus zeker niet de eersten die er een bezoek brachten.

Het innerlijke
Verder lagen er o­ntzettend veel dode vogels aan dek. In die jaren heb ik daar meerdere rollen dia`s verschoten. Vaak kookten we, op een meegenomen gasbrander, een maaltijd, die we dan heerlijk op het helikopterdek o­nder het genot van een glaasje alcohol nuttigden. Wat een geweldige tijd. We voelden o­ns vrij. Een soort zeerover gevoel. In de zomer van l973 zijn wij met heel veel boten naar Scheveningen gevaren en hebben toen een bezoek gebracht aan de Norderney. Dat was georganiseerd door Katwijkse zeilvereniging Skuytevaert. We mochten die dag aan boord. Lex Harding stond toen aan de railing met een megafoon aan de mond het zeilverkeer in goede banen te leiden. Op een gegeven moment lagen er zeker 20 boten aangemeerd bij de Norderney. We mochten een kijkje nemen in de studio. Ook kregen we wat te eten en stickers met de tekst ‘Veronica blijft als u dat wilt’.

Niet aan boord andere schepen
Ik heb van die dag nog een 8 mm film. Op de terugreis voeren we langs de MEBO II en de MV Mi Amigo van Radio Caroline. Daar mochten we niet aan boord komen. Vroeger was er bij de zeilvereniging een lid, Maarten Gips geheten. Die is ooit kapitein geweest op één van de Caroline schepen, en heeft aan boord, geloof ik, ooit nog een huwelijk voltrokken. Bij mijn weten is Maarten later kapitein geworden op een coaster en woont nu in Duitsland. Ik zou overigens niet weten waar. Het is geen bekende van mij.

REM was de REM niet meer
Toen in 1974 het REM platform in handen kwam van Rijkswaterstaat en Meetpost Noordwijk werd en de toren werd afgebroken, was voor mij het karakteristieke van het REM eiland verdwenen. De REM was de REM niet meer. Toch doen we als de wind bezeild is, ieder jaar toch nog wel een paar keer een rondje REM eiland. Even vanaf het Noordwijkse strand (daar ligt mijn boot) recht de zee in en bij het REM eiland aangekomen de schoten los, even kijken en met weemoed terugdenken aan die voor o­ns geweldige tijd tussen 1969 en 1973. Voor hoelang echter nog. Iedere dag verwacht ik als ik de boulevard op kom en ik kijk naar de horizon, een werkschip bij het REM platform te zien liggen voor het definitieve einde.’


Copyright foto's: Jaap van Duijn