Walter Zwart's Monique historie deel 5
Dit is deel 5 in de serie verhalen van Walter Zwart over Radio Monique. In eerdere verhalen beschreef ik het ontstaan van Radio Monique, mijn eerste tocht naar het zendschip en de geschiedenis van de Ross Revenge. Deze keer wil ik het hebben over het geluid van Monique.
In de eerste maanden van haar bestaan profileerde het station zich als familieradio. De muziek was niet al te progressief, soms zelfs tegen het truttige aan. Een countryplaatje, maar ook Het Dorp van Wim Sonneveld werden midden op de dag gedraaid.
Oud Nederlandstalig vierde hoogtij, hoewel een aantal discjockeys prefereerden de Nederpop eruit te pikken. Zo ontstond er al vrij snel een tweedeling tussen de verschillende programmamakers.
Medio april 1985 stond na veel discussies en lang sleutelen de sound van de nieuwbakken zeezender Monique vast. Tot 9.00 uur bestond de Nederlandstalige muziek uit een mix van Frank Boeijen, Toontje Lager, Rob de Nijs en de luisterliedjes van Gerard Cox, Frans Halsema of Robert Long.
Na de bandprogramma's van Tony Berk en Joost den Draaier werd het tempo van de liveprogramma's opgeschroefd om uiteindelijk tussen 16.00 en 19.00 uur het 'betere werk' te draaien. De vreemdtalige muziek onderging dezelfde metamorfose.
Natuurlijk was er één uitzondering op de regel: de plugplaten. Radio Monique was een commerciële zender, die het geen probleem vond om tegen vergoeding een plaat soms wel zes keer per dag te draaien gedurende een periode van twee weken. Hiervoor werd zo'n duizend tot vijftienhonderd gulden betaald.
Daarnaast was de zender ook nog een verlengstuk van de muziekuitgeverijen van Joost den Draaier en Tony Berk (resp. CNR en ROBA). De Satellietschijven die ieder uur na het nieuws werden gedraaid, waren daar dan ook van afkomstig en hadden niets te maken boordfavorieten van de heren discjockeys. Het gebeurde ook niet zelden dat je de Satellietschijf hetzelfde uur nóg eens hoorde in de bandprogramma's van Den Draaier en Berk!
In dit vak van de uitzendstudio van Monique stond de dagelijkse kost. Links het Nederlandstalig nieuw, in het midden Nederlands product en helemaal rechts de top 50 en de tips.
Het programma "Drie om drie gouwe ouwe" (9.00-10.00 uur ) was qua muzieksamenstelling een buitenbeentje. Het was een directe kopie van het populaire Veronica's "Muziek terwijl U werkt", met één verschil, dat de platen niet waren aangevraagd door bedrijven. Luisteraars konden zelf een lijstje met daarop tien favoriete platen insturen.
In dit uur werden de eerder 'verbannen' plaatjes weer uit de kast gehaald. Het contrast tussen de muziek onderling (binnen het lichte genre) was het succes van "Drie om drie". Sjakie Van De Hoek, I Feel fine, Waterloo, 24 hours From Tulsa en weer terug naar Op Een Mooie Pinksterdag. De presentatie beperkte zich tot het voorlezen van de gedraaide nummers, een tijdmelding of het geven van het adres om plaatjes aan te vragen.
Toen "Drie om drie" van start ging, hebben we de eerste aanvragen verzonnen om het programma "te sturen". De praktijk leerde dat, als je een plaat draaide, dit nummer of deze artiest weer opnieuw werd aangevraagd. Aan lijsten met daarop Stairway To Heaven en Whole Lotta Love hadden we natuurlijk niets.
In korte tijd werd "Drie om drie gouwe ouwe" razend populair en moesten luisteraar nog wel eens wachten tot ze hun aanvragen konden beluisteren via de 963 KHz.
Jos van Heerden, tegenwoordig bij 10 FM, maar hier nog als Nico Stevens op Monique 963. Nico's inbreng heeft voor een groot gedeelte bijgedragen aan de sound van dit station.
De jingles in die eerste maanden waren nog afkomstig uit de tijd dat Radio Monique zou gaan uitzenden vanaf het Paradijsschip Magda Maria, aangevuld met een nieuw pakket, gemaakt in de Rosegardenstudio's te Nieuwegein.
In mei '85 werd er bij Top Format in Haarlem een nieuw pakket besteld, dat tot aan de laatste dag van Monique in gebruik bleef. Openingstunes (Op "Drie om drie gouwe ouwe" en de Top 50 na) gebruikten we niet. Hooguit korte fillers aan het eind van een uur, maar dan niet te lang, omdat je anders net zo goed een plaat had kunnen draaien.
Dan was er nog een aantal programma-regels om de uniformiteit van het station te behouden. Het programma altijd openen met een up-tempo gouwe ouwe die staat, na een jingle niet meer kletsen, tweemaal per uur de platen doorstarten en één naam-jingle per uur is genoeg (sommigen hadden het met dat laatste wel wat moeilijker).
Van land kwam het verzoek om in de uitzendingen niet te veel over het wel en wee aan boord te praten. Radio Monique was een zender die ook op kantoor en in de winkel aanstond. Deze luisteraars zouden er allemaal niets van begrijpen en gezeur over de mast, ankers, rondleidingen en wat kookt de kok vanavond was alleen interessant voor de relatief kleine zeezenderaanhang.
In Hilversum hoorde je de discjockey's toch ook niet drie keer per dag een verhaal vertellen over de kroketten van de kantinejuffrouw?!
© Tekst en foto's Walter Zwart