Herinneringen aan CNBC 2

Eerder brachten we al enkele herinneringen aan CNBC, een Engelstalig zusje van het vermaarde Radio Veronica, dat in de begin jaren zestig van de vorige eeuw kortstondig actief was vanaf de MV Borkum Riff, het eerste zendschip van de Veronica organisatie.

Het blijkt dat alle oud CNBC medewerkers vriendelijke mensen zijn, want nadat Jan van Heeren Paul Hollingdale had getraceerd, faxte hij zijn verhaal door. Ook hij kon zich de naam Bob Fletcher (die in de literatuur vermeld staat als diskjockey) niet herinneren, maar hij merkte op dat Bob mogelijk zakenadviseur van CNBC is geweest. Aan Tineke heeft Jan van Heeren gevraagd of zij zich misschien nog meer kon herinneren van de invloed van de Britse deejays dan hetgeen al in de boeken is geschreven. Het gaat uiteraard om een korte periode van meer dan 40 jaar geleden, dus er viel niet veel meer aan toe te voegen. Gelukkig stuurde Tineke toch nog een kleine aanvulling.

CNBC herinneringen van Paul Hollingdale
De CNBC werd aan het eind van de zomer van 1960 op poten gezet door Doug Stanley, een Canadese deejay, die eind jaren ’50 bij het British Forces Network (BFN) in Keulen had gewerkt. Hier o­ntmoette hij Paul Hollingdale, die zich in 1959 als freelancer bij BFN voegde, terwijl hij diende als sergeant bij de Royal Air Force. Doug vertrok in datzelfde jaar bij BFN en Paul bleef werken in Keulen, waar hij al snel werd gepromoveerd en het gezaghebbende ochtendprogramma ‘Two way family favourites’ presenteerde, een verzoekplatenprogramma dat in Engeland te horen was met een vast luisterpubliek van 12 miljoen luisteraars.

Verwey
Paul Hollingdale keerde in 1960 terug naar Engeland, waar hij van plan was bij de BBC zijn professionele carrière te starten. Er waren toentertijd niet al te veel mogelijkheden en bij toeval o­ntmoette hij Doug Stanley opnieuw, die hem vertelde dat er een kans op werk bestond bij een radiostation in oprichting dat in Hilversum werd opgezet door enkele mensen. Paul: ‘Het station zou bekend worden als CNBC en deel uitmaken van Radio Veronica, dat geëxploiteerd werd door drie Hollandse broers: Dirk, Luke (lees: Hendrik) en Jaap Verweij. Deze drie mensen hadden een klein bedrijf aan de ’s-Gravenlandseweg in Hilversum, waar ze hun geluk in de naoorlogse jaren hadden beproefd met het verkopen van textiel en nylon kousen in het bijzonder. Met het geld dat ze hadden verdiend besloten ze te investeren in radio, daar ze vernomen hadden dat een Zweedse piratenzender veel belangstelling had gekregen toen deze vanuit de internationale wateren bij Scandinavië uitzond.

In hun textielbedrijf werd een kantoor ingericht en een noodstudio, waarbij eierdozen voor de geluidsisolatie werden gebruikt. Dirk Verweij, de oudste broer, bezocht in Londen Doug Stanley en er werd afgesproken dat een Engelstalige service als experiment van start zou gaan in de ochtendperiode van 06.00 tot 14.00 uur.

Tineke
Het overige deel van de dagelijkse uitzendingen zou in het Nederlands zijn en de lucht ingaan o­nder de naam Radio Veronica. o­nder de Nederlandse werknemers in het kantoor was de tiener Tineke, die later een van de toppresentatoren van talkshows op de Nederlandse televisie zou worden. Testuitzendingen begonnen in de herfst van 1960 en de programma’s werden opgenomen in Nederland, waarbij de banden dagelijks werden verscheept naar de Borkum Riff, het piratenschip waar de zender was gehuisvest.

De Engelstalige diskjockeys waren Doug Stanley, Paul Hollingdale en John Michael, een andere Canadees, die in Londen woonde.’ZenderPaul, die tegen die tijd zijn eerste afleveringen van ‘The six o’clock record show’, een gesponsorde show voor Philips, presenteerde op Radio Luxembourg, reisde met John Michael naar Hilversum af, waar hij een flat deelde in de Waldecklaan, eigendom van mevrouw Abeness (Eemnes?), een vriendin van de gebroeders Verweij. Paul en John gingen iedere dag naar de studio om de ochtendprogramma’s op te nemen.

CNBC zond uit vanaf de herfst van 1960 tot aan het begin van de zomer van 1961, toen er problemen met de zender aan boord van de Borkum Riff waren. Een net gepensioneerde BBC-technicus, Thomas, werd aangetrokken om aan boord van het schip te gaan en de problemen op te lossen. Er werden reparaties verricht, maar al snel werd duidelijk dat een nieuwe zender en andere apparatuur benodigd waren. De gebroeders Verweij kenden een Nederlandse technicus, Luuk N. , welke met zijn vrouw in Rotterdam woonde. Hij werd naar Londen gezonden om te o­nderhandelen over de aankoop van een nieuwe zender en overige apparatuur. Helaas bleek dhr. N. niet te vertrouwen en begon hij het geld dat de gebroeders Verweij aan hem hadden gegeven uit te geven aan losbandigheid en vrouwen.’

Eiland
Maar Paul Hollingdale herinnert zich nog meer: ‘Doug Stanley realiseerde zich dat de dagen van CNBC geteld waren en hij begon de mogelijkheid te o­nderzoeken tot het opzetten van een radiostation op de Kanaaleilanden, die buiten het gezag van de Britse wet vielen. Hij trad in contact met de ‘Dame of Sark’, Sark is een klein eiland binnen de Kanaaleilandengroep. Doug had te horen gekregen dat hij gemakkelijk een middengolfzender vanuit Amerika kon krijgen, maar de o­nderhandelingen met de ‘Dame’ liepen op niets uit, daar ze er niet zeker van was of ze een radiostation op haar eiland wilde.

Veronica
Gedurende 1961 was CNBC het o­nderwerp van veel discussie in Engeland en er werd in veel kranten en tijdschriften aandacht aan besteed. Let wel, behalve Radio Luxembourg, dat vanuit het Groot Hertogdom uitzond, had de BBC nog steeds het alleenrecht op radio en televisie en er waren geen plannen om commerciële radio in Engeland te introduceren. Er werden vragen over CNBC gesteld in het Lagerhuis, door Labour parlementsleden, die totaal tegen commerciële radio waren en de Conservatieve regering werd gevraagd wat gedaan zou kunnen worden tegen het piratenschip. ‘Grootzegelbewaarder’ Edward Heath werd opdracht gegeven contact op te nemen met de Nederlandse regering inzake het proberen te stoppen van het station, maar de Nederlandse autoriteiten zeiden dat het schip buiten de territoriale wateren lag en dat zij niets konden o­ndernemen tegen de uitzendingen. CNBC stopte uiteindelijk tegen het einde van 1961, maar Radio Veronica ging door en werd een deel van de radio en televisiegeschiedenis in Nederland.

Caroline
Het zou nog drie jaar duren alvorens een nieuwe poging tot het opzetten van een commerciële radiozender vanaf een piratenschip gedaan zou worden en wel in de vorm van Radio Caroline. Dit station zou gevolgd worden door anderen, waaronder Radio London en een easy listening station dat werd opgezet op enkele niet meer in gebruik zijnde forten in de Theems monding.’

Paul Hollingdale
Rond die tijd had Paul Hollingdale gedurende drie jaar gewerkt voor Radio Luxembourg en kwam hij vervolgens bij de BBC ter voorbereiding van de start van Radio 2 in 1967. Voor nadere informatie over Paul, zijn carrière en zijn huidige activiteiten kunt u deze website bezoeken. Doug Stanley emigreerde uiteindelijk naar Adeleïde, Australië, waar hij een nieuwe loopbaan als filmmaker begon. Paul Hollingdale o­ntmoette hem opnieuw op het St. Catherine’s Dock in Londen, eind jaren ’80.

CNBC herinneringen van Tineke
'Volgens mij heb ik alles al eens verteld (en heb je dat al), maar voor het geval je het belangrijk vindt, voeg ik er het o­nderstaande nog aan toe": Grappig is, dat ik als fan van Radio Luxemburg en DJ Jack Jackson (zo wilde ik ook worden), door de komst van de Britse diskjockeys deze manier van radio maken ineens veel dichterbij zag komen. Zij lieten de geldschieters (de Ooms Verweij dus) zien dat er een andere vorm van radio maken moest komen. Het resulteerde na het vertrek van de CNBC mensen in een soort interne revolutie bij Veronica. De meeste mensen van het eerste uur gingen eruit (Frans Termaat, Ellen van Eck, Nico de Jong -acquisiteur en programmaleider).

Het was afgelopen met de ouderwetse manier van presenteren en er moesten popprogramma's komen met lossere presentaties. Ruimte voor Joost de Draayer, Tineke de Nooij (ik kreeg ineens 24 uur radio te maken per week), Rob Out, Jan van Veen, Eddy Becker, Kees van Zijtveld en vele anderen. In die (begin)jaren in ieder geval de jonge garde. Pas in 1965, met de komst van de top 40, kreeg het de goede vorm.

Herinneringen
Maar weer terug naar de Britse en Canadese deejays. Ik heb wat herinneringen bij elkaar gezet.

Herinnering 1: Ik zat naast Doug Stanley. (Wij werkten altijd met een technicus). Hij zette zelf alles ‘scherp’, luisterde nauwgezet z'n intro's af, timede z'n jingles (Waaaaaat? Jingles, die hadden wij nauwelijks, laat staan een jingle met je naam). Zong het intro van de hit een paar keer voor zichzelf, en zocht ook nog een station call in de juiste toonsoort: ‘Sea of Love’. Ik vergeet het nooit. Ik luisterde ademloos naar hem. Zo wilde ik het ook!

Herinnering 2: Ik kwam ‘s morgens de keuken in van het kleine pandje aan de Zeedijk en de deur kon niet open, want alle stretchers stonden ervoor. De heren kampeerden daar en hadden lang en laat gewerkt. Je moest over de flessen heenstappen.

Herinnering 3: (Van later tijd) Een intro van 22 seconden die je voor het eerst zelf inspreekt, goed getimed en dan ook feilloos uitkomt en Robbie Dale, die juist was binnengekomen in de studio en aan de andere kant van de ruit stond te luisteren, die dan breed grijnzend z'n duim opsteekt.

Copyright: Jan van Heeren