Nieuw boek Caroline DJ Ray Clark

De in 1954 geboren Ray Clark heeft andermaal herinneringen aan zijn rijke radioloopbaan aan het papier toevertrouwd. In het eerste hoofdstuk neemt hij ons mee door zijn eerste jongensjaren, waarbij warme herinneringen naar voren worden gehaald over beleving van een eerste lied dat is blijven hangen (Volare) maar ook de bakelieten radio werd opgewarmd om vervolgens aan de knoppen kon worden gedraaid om programma’s als Family Favorites te kunnen beluisteren. In die jaren werd naast de BBC ook Radio Luxembourg ontdekt.

Totdat in 1964 en de daarop volgende jaren het scala aan radiostations drastisch werd uitgebreid door de komst van de eerste generatie zeezenders.

Aandoenlijk is hoe Ray de jaren beschreef dat de eerste transistorradio en de bandrecorder binnen het gezin kwamen en op zijn slaapkamer als het ware de eerste schreden werden gemaakt op het mooie radio-pad, dat hij vervolgens zou bewandelen. In de slaapkamer een echte imitatie maken van wat hij hoorde op de radiostations. Maar ook de doordeweekse dagen in de bus naar en van de middelbare school, waar soms wel vier radiostations uit diverse transistorradio’s waren te beluisteren, juist vanaf zendschepen.

Na de invoering van de MOA en maanden later het uit de ether halen van Caroline werd het een moeilijke tijd. Eerder had hij al waargenomen dat Radio One van de BBC echt niet een goede opvolger van de Britse zeezenders was. Aandoenlijk is het hoofdstuk waarin hij zijn eigen ervaring als landpiraat, hoewel met een minimum aan luisteraars, was. Radio Viking was het avontuur. Op de middelbare school werd de jacht ingezet, deels via tweedehands singles, naar een mooie collectie platen. En heerlijk om te lezen dat op school een speciale versie van Juke Box Jury werd uitgevoerd met als absolute topper ‘Je t’aime moi non plus’. De woorden werden dan wel niet echt verstaan maar de jonge puber begreep best waarover het begon. Lerares Frans was het totaal niet eens met de keuze van de leerlingen, voor haar begrijpelijk maar……

Het was 1970 dat Ray de Grammer school verliet en RNI inmiddels zijn favoriete station werd. Werken wilde hij zo snel mogelijk en een van de sollicitaties leverde, hoewel bij een tweede poging, een job binnen het administratieve apparaat van de BBC op. Hij beschrijft in het betreffende hoofdstuk hoe hij bekende mensen als DLT en Rosko ontmoette maar ook, zeer herkenbaar, de speciaalzaken voor platen en elektronica in Londen. Echt radio maken ging hij in Maldon, thuis bij een schilder. K I N G, hoewel slecht voor enige weken want de meisjes kregen opeens meer de aandacht. Vele jaren later kreeg Ray een opname op cd waarin hij was te horen in een van zijn programma’s op K I N G, niet te verwarren met het gelijknamige offshore radio station.

Van de BBC besloot hij op 18-jarige leeftijd afscheid te nemen en een rol als bus conducteur de voorkeur te geven en vervolgens sleept Ray ons op een prachtige en diepgaande wijze door de radio- en muziekbelevenis in de eerste helft van de jaren zeventig inclusief de opkomst van de ILR en het gegeven dat hij resident deejay werd in The Ship Inn. Zou dat een voorbode zijn geweest dat hij ooit een deel van zijn radioloopbaan vanaf de Ross Revenge voor Radio Caroline zou gaan werken?

Ik kan het U aanraden het boek zo snel mogelijk te bestellen. Ik heb nog geen derde deel van ‘Stay Tuned … I could say something brilliant at any moment!’, maar ik weet zeker dat bij het verder lezen van dit prachtige boek er nog vele mooie anekdotes voorbij zullen komen.

Advies: snel bestellen die prachtige boek.


Recensie: Stay Tuned … I could say something brilliant at any moment!
Auteur: Ray Clark - Poppublishing 2023 - 337 pagina’s met illustraties
Burnham-on-Crouch - Met een voorwoord van Emperor Rosko

Weblink: Amazon


Bron/tekst: Hans Knot / MediaPages