Presentatie nieuw Radio Mi Amigo boek

Donderdagavond 20 augustus vond in de buitenlucht bij de bibliotheek van het Spaanse Playa de Aro de presentatie plaats van het boek "Radio Mi Amigo - De droom van Sylvain Tack". Joan Perich is de schrijver van het boek en heeft er 3 jaar aan gewerkt. Joan Perich was ook intensief betrokken bij de ‘reddingsoperatie’ van Radio Mi Amigo’s Playa studio’s door Douwe Dijkstra. En Douwe Dijkstra is weer direct betrokken geweest bij het Mi Amigo boek van Joan èn was als gast aanwezig bij de presentatie van het boek. Douwe maakte voor ons foto’s en een verslag.

VERSLAG PRESENTATIE RADIO MI AMIGO BOEK
Tekst en foto's: Douwe Dijkstra

Donderdagavond vond in de buitenlucht bij de bibliotheek van Playa de Aro de presentatie plaats van het boek "Radio Mi Amigo - De droom van Sylvain Tack". Alles in het Catalaans - dus voor ons niet veel van te volgen - maar leuk genoeg om de uitnodiging om aanwezig te zijn niet af te slaan.

De schrijver Joan Perich heeft drie jaar lang een beroep gedaan op mijn archief en geheugen tijdens het schrijven van dit boek als prijsvraag van een gemeentebestuur.

Naast de toespraak van Joan waren er verschillende sprekers zoals de burgemeester van Playa en Carme Hospital, de weduwe van Jordi Comas, die wethouder van toerisme was in Playa de Aro tijdens de Mi Amigo periode en daardoor goed bevriend met Tack. Daarnaast sprekers van de Jordi Comas Foundation, sponsor van het hele gebeuren. Vervolgens op het grote scherm een compilatie van voor deze avond gemaakte filmpjes van Marc Jacobs, Bart van Leeuwen, Ferry Eden, Maurice Bokkebroek, Ton Schipper en Bert Bennett. Leuk om na afloop nog uitgebreid te kunnen spreken met Jacqueline Hendrickx, destijds tijdens de Mi Amigo periode, de partner van Sylvain.

Het boek van 240 pagina's is in het Catalaans geschreven en bevat heel veel foto's van Playa, de Mi Amigo periode en betrokken personen. Er wordt nagedacht over een Nederlandstalige versie. Mijn advies is daar niet aan te beginnen. Het recente boek van Ferry Eden is compleet en bevat alle facetten. Ik verwacht derhalve dat de markt te klein is om alle inspanningen te rechtvaardigen.

TOESPRAAK JOAN PERICH TIJDENS DE PRESENTATIE
Tekst: Joan Perich

Goedenavond. Heel erg bedankt voor uw komst naar de presentatie van het boek „Radio Mi Amigo, de Droom van Sylvain Tack”. U kunt zich voorstellen hoe blij ik ben om zoveel vrienden en kennissen te zien en dat u vandaag bent gekomen om dit evenement te bij te wonen.

Na 4 jaar werken is het een grote voldoening om het te kunnen vastpakken, om het te kunnen delen met al wie geïnteresseerd is en het met plezier zal lezen.

Eerder dit jaar hadden we besloten om dit feest half juli te houden. We hadden de bevestiging gekregen van de aanwezigheid van de hoofdrolspelers uit dit boek die nog steeds in leven zijn. Het zou een bijzonder moment geweest zijn, want ze hadden elkaar al jarenlang niet meer op dezelfde plek ontmoet. Maar de omstandigheden waarin we leven hebben die plannen verpest. De hoofdrolspelers, die al plannen gemaakt hadden om naar de Costa Brava te komen, wilden hier op de ene of andere manier toch aanwezig zijn.

We gaan even luisteren naar wat ze ons te vertellen hebben: <video compilatie>

Ik ervaar telkens opnieuw hoe charmant ze zijn. Dank je wel Bert, Ton, Marc, Bart, Ferry en Michel.

Ik heb besloten om deze presentatie te houden aan de hand van een geschreven script. De reden, of de redenen zijn aan de ene kant dat ik niets of niemand wil vergeten. Maarhet belangrijkste is, dat we vandaag het gezelschap hebben, zowel hier als op internet, van een aantal mensen, die de taal niet begrijpen. En ik dacht dat, als ik mijn babbels zou neerpennen, ik die hen dan op voorhand zou kunnen geven, vertaald in hun eigen taal, zodat ze op die manier manier weten wat ik nu zeg.

Laat me beginnen met enkele mensen te bedanken: Eerst en vooral bedankt om me bij te staan, burgemeester en vriend Maurici Jimenez; wethouder Amat; en bedankt directeur van de stichting Jordi Comas en voorzitter Carme Hospital ... die, zoals we weten, de herinneringen aan de protagonisten van dit verhaal verder doet leven.

Bij dit project heb ik veel hulp gekregen. En het is tijd om die rekening te vereffenen. Om te beginnen dank aan Elena en Sílvia uit de Mercè Rodoreda-bibliotheek. Ze hebben vanaf de allereerste dag een oogje in het zeil gehouden, zodat alles goed zou verlopen, en ze doen dat nog steeds. Hartelijk dank! Ook aan de juryleden, die in mijn project geloofden. En aan het communicatieteam van de gemeenteraad, voor hun ondersteuning en begeleiding: Carlus Gay en Carolina Treviño. Bedankt!

Maar mijn grote dank gaat uit naar al die mensen, de protagonisten en getuigen, die mij zonder aarzelen hun hulp hebben aangeboden.

Om u een idee te geven: veel van de mensen die mij hun getuigenis hebben aangeboden, zijn mensen die in hun land bekend zijn omwille van het werk dat ze deden bij de zeezenders. Kranten, tijdschriften, radio en televisie interviewen hen al 40 jaar over ditzelfde onderwerp. Dat betekent dus, toen ik met hen contact opnam, met de vraag naar de anecdotes van het verhaal, dat dit voor hen zowat de 300e keer moet geweest zijn, dat hen hetzelfde werd gevraagd. Het geduld en de goede wil, die ze me hebben getoond, is dus de meest oprechte dankbaarheid waard.

Beetje bij beetje werden we vrienden. En telkens wanneer de plot van het boek wat ingewikkeld werd, en dat deed hij en veel, vroeg ik hen vaak naar hetzelfde onderwerp, dat ik al 2 weken eerder beantwoord had gekregen. Maar zij bleven verder met me samenwerken, met enthousiasme.

Ongeveer 50 getuigen hebben me informatie verschaft voor dit boek, maar er zijn er een enkele die niet alleen getuigen zijn geweest, maar ook bondgenoten werden, om het werk goed te laten verlopen.

De belangrijkste, een liefhebber van de geschiedenis van piratenradio's en in het bijzonder Radio Mi Amigo; Douwe Dijkstra. Hij houdt zo veel van dit verhaal, dat hij speciaal uit Nederland is gekomen voor deze presentatie. Heel erg bedankt Douwe dat je hier vanavond bent!

Ik werd ook geholpen door veel voormalige Radio Mi Amigo-medewerkers die nog steedsin leven zijn. Sommigen vanuit Nederland en België, anderen van aan een tafeltje in Bar Bona: Ton Schipper, Bert Bennet, Michel Bokkebroek, Marc Jacobs of Ferry Eden.

Historici zoals Douwe zelf, of Hans Knot, een gevestigde waarde in de studie van de geschiedenis van OffShore-stations. Uitgevers en journalisten uit heel Europa, François Lothe, Pascal Vermeylen, Jelle Boonstra. Allemaal met een vrijgevigheid, die we alleen kunnen begrijpen, omdat we van dezelfde dingen houden.

Ik wil ook de mensen die hier wonen, danken voor hun hulp. Omdat ze meegewerkt hebben, of gewoon contact hielden. De onschatbare hulp van Jacqueline Hendricx en haar broer Patrick, Mateu Castaño, Josep Reixach, José Luis Izquierdo, die alle apparatuur van Radio Mi Amigo bijna 40 jaar lang in een garage bijhield. Víctor Gay, kroniekschrijver uit die tijd, Julian Guisado en Paco Caballero, zij vertelden me roddels, Ignasi Griñon, Herman Tops, Walter Galle, Ricard Lopez, Alfons Tauler, Jordi Maura, Miquel Granados, Josep Maria Amargant, Lluis Pujol en Dick Kouwenhoven. En veel meer. Iedereen van harte bedankt!

Maar laat me het laatste bedankje bewaren voor een speciale man. Tijdens dit werk hebben we onderweg mensen verloren. Peter Van Dam bijvoorbeeld, een geweldige DJ, die hier in 1975 kwam en met wie we een interview hebben uitgesteld, dat we door zijn ziekte nooit meer hebben kunnen afnemen. Maar het verlies dat we het meeste voelden en dat ons overviel, toen we aan de proloog van dit boek samenwerkten, was dat van Willy Coppens. In het boek leest u wie hij was en wat hij deed. Ik vertel u alleen maar dat hij een man was die hield van wat hij deed. Hij was gepassioneerd en werd verliefd op Platja d’Aro, dankzij Radio Mi Amigo. En toen ik hem om hulp vroeg, raakte net zo opgewonden, als toen hij 17 was en hier voor het eerst kwam. Met passie. Het ongeluk van een snel uitbreidende ziekte onderbrak ons. Maar gelukkig had hij toch nog de kracht om de proloog van mijn boek te schrijven. Als je het leest, ontdek je de emotie die je kon voelen, wanneer hij over onze stad sprak.

Nu, na deze uitgebreide dankwoorden, zal ik u kort belichten wat u in dit boek zult ontdekken. Ik ga het kort houden, want ik weet hoe het aanvoelt, om bij een presentatie aanwezig te zijn met een mondmasker op.

Het oorspronkelijke idee was om te praten over een groep radiopiraten, die uitzonden vanaf een schip op de Noordzee en die in 1975 in ballingschap naar Platja d'Aro moesten komen, omdat ze door de justitie in hun eigen land vervolgd werden. Ze waren hier gedurende ongeveer 4 jaar om programma's te maken, die vervolgens uitgezonden werden vanaf een zendschip, dat een publiek kon bereiken van 6 miljoen luisteraars in heel Europa. Het boek zou hun leven behandelen, de interactie met de mensen in Platja d'Aro en de manier waarop ze samenwerkten om onze gemeente over het hele continent te promoten.

Maar als je een draadje vindt, dan trek je er aan. En met elke draad trek je er nog 4 uit. En die op hun beurt weer 4. Het resultaat is een gepassioneerd verhaal, dat het leven onthult vanSylvain Tack, de eigenaar van het station. Een wonderbaarlijk leven, zoals in een film, vol drama, komedie en horror. De betrokkenheid van sterke figuren van Platja d'Aro in die tijd. We krijgen een authentiek portret van wat hier gebeurde in de jaren 70. Wie was wie en wat deden ze?

Daarom hoop ik, dat ik de nieuwsgierigheid kan bevredigen van zowel de radioliefhebber, als van al wie geïnteresseerd is in het post-Franco Platja d’Aro, met een toerisme in volle bloei en met een toonaangevend vrijetijds aanbod op wereldniveau. En wie dat niet is, zal een verhaal ontdekken, dat een misdaad roman waardig is.

Tot slot wil ik zeggen dat ik, zoals telkens wanneer ik me aan het schrijven zet, ook in dit geval heb genoten als een klein kind. Dé grote prijs was het schrijven van dit boek, omdat deze keer, afgezien van het intrinsieke genot van simpelweg het schrijven, het me in staat heeft gesteld om buitengewone mensen te ontmoeten, die nu mijn goede vrienden zijn.

Radio is mijn leven. Het is 40 jaar geleden dat ik voor het eerst achter een microfoon stond en de vele voldoeningen zijn sindsdien niet te tellen. Zoals dit boek, of zoals vanavond.

Ik kan niet gelukkiger zijn. Nogmaals bedankt voor het gezelschap en om naar mij te luisteren.


Copyright: Douwe Dijkstra / Joan Perich / MediaPages