Foto's Radiodag 2008
Ook de 2008 editie van de jaarlijkse RadioDag trok weer een groot aantal bezoekers naar Hotel Casa in Amsterdam. Onder grote belangstelling haalden onder anderen Adriaan van Landschoot, Marc Jacobs, Erik de Zwart, Ad Roberts, Peter Chicago, Johhny Lewis, Bob Lawrence en Stuart Russel herinneringen op aan hun zeezender verleden. Verder zong Graham Gill zijn bekende versie van "Way back home". Er staan nu een uitgebreide fotoreportage en een verslag van de RadioDag 20008 Amsterdam online op MediaPages.
RADIODAG 2008
De RadioDag 2008 werd geopend met een interview door Luc de Groot met voormalig Radio Atlantis directeur Adriaan van Landschoot. Adriaan vertelde onder andere na de start van de uitzendingen van Radio Atlantis verbaasd te zijn geweest over het enorme aantal reacties. Dat werd mede veroorzaakt door het grote bereik van de middengolf zender aan boord van de MV Mi Amigo. Nadat het huurcontract van 3 maanden op de Mi Amigo was afgelopen zette Adriaan van Landschoot Radio Atlantis voort vanaf het zendschip Jeanine, vernoemd naar zijn echtgenote waar hij op dit moment nog steeds mee samen is. De zendmast die oorspronkelijk voor de Jeanine bedoelt was noemde van Landschoot "veel te groot" voor het nieuwe Atlantis schip. De mast belande uiteindelijk op de Mi Amigo. Adriaan van Landschoot hield aan Radio Atlantis een verlies over van 2,1 miljoen franc. Van Landschoot vertelde verder dat hij op de achtergrond betrokken is geweest bij Radio Mi Amigo 272 en dat er volgend jaar een Radio Atlantis revival komt waar hij niet bij betrokken is.
Vervolgens werd er in 2 sessie terug gekeken op de laatste jaren van de MV Mi Amigo met Marc Jacobs, Erik de Zwart, Kees Borrel, Ad Roberts, Danny Vuylsteke, Peter de Vries, Wim Robijn en Wilfred de Jong.
Marc Jacobs vertelde o.a. dat hij na een aanhouding in Engeland van de dienstdoende agent weer snel mocht gaan, waarna de agent een briefje schreef en dit in het paspoort van Marc deed met de medeling "read this outside". Buiten gekomen bleek op het briefje een aanvraag voor een verzoekplaatje voor de vrouw van de agent te staan.
Marc vertelde verder dat onderzoekers in de laatste jaren van de Mi Amigo hadden vast gesteld dat de scheepsromp onder de Mi Amigo nog slechts 2/10 milimeter dik was.
Marc vertelde tevens dat hij Radio Delmare een beetje "een rare zender" vond met hun kritiek op Radio Caroline.
Ad Roberts vertelde dat de reden dat er aan het einde van de Nederlandse Radio Caroline periode (1979/1980) steeds meer tape programma's kwamen geldbesparing was. Het was goedkoper om tape programma's te draaien dan om een team DJ's aan boord te hebben. Toen kwamen de tape programma's van Carl de Jong (Peter Teekamp), Sebastiaan Peters (Eddie Keur) en Tom van de Velde.
Danny Vuylsteke vertelde dat de reden dat Radio Caroline zich meer en meer op Belgie ging richten de mindere ontvangst in Nederland was.
Erik de Zwart vertelde dat ook Ron Hudson en hij uiteindelijk bandprogramma's gingen maken. Na het uitblijven van betaling "leende" hij eens de auto van Danny Vuylsteke vol met Caroline t-shirts. Erik heeft destijds eenmaal Ronan O'Rahilly ontmoet en noemde hem een charismatische man.
Peter de Vries vertelde dat hij aan boord was gekomen via het werken bij de Caroline Road Show. Peter vertelde verder dat de organisatie in de laatste maanden van Radio Caroline was over gegaan van Fred Bolland en Ben Bode naar Fred Bolland, Danny Vuylsteke en Nico Volker. De komst van de tape programma's op Radio Caroline gaf wat rust aan boord, zodat ook aan andere dingen gewerkt kon worden, aldus Peter. Peter is 1 dag voor het zinken van de Mi Amigo van boord gegaan vertelde hij, Hans Verlaan (Ton Lathouwers) als enige Nederlander aan boord achter latend. Peter vertelde ook dat de Caroline Road Show nog 2 jaar na het einde van het station is door gegaan.
Kees Borrel vertelde dat hij aan boord van de Mi Amigo is gekomen via zijn werk in Spanje en de kontakten die hij daar op deed bij het Radio Mi Amigo team.
Wim Robijn vertelde dat hij aan boord van de Mi Amigo was toen hij het bericht kreeg dat zijn vader overleden was. Wim haalde tevens de vele gevaarlijke tender trips naar het zendschip aan en dat hij eigenlijk aan boord was gegaan als technicus. Wim heeft veel studio apparatuur gerepareerd tijdens zijn periode aan boord vetelde hij. Zo was het technisch niet mogelijk om het nieuws te verzorgen toen hij aan boord kwam, aldus Wim. Wim vertelde tevens dat het plan was om vlak voor het zinken weer aan boord te gaan om verdere technische werkzaamheden uit te voeren, maar dat dit een week voor vetrek een week werd uitgesteld.
Hierna kwame de Engelse DJ's uit de laatste jaren van de Mi Amigo aan het woord.
Peter Chicago vertelde uitgebreid over de vele technische problemen aan boord van de MV Mi Amigo vanaf de aankoop in 1972 tot aan de jaren erna. Peter vertelde tevens hoe hij technisch had gerealiseerd dat er diverse periode's op 2 golflengtes werd uitgezonden vanaf de Mi Amigo. Peter voegde hier aan toe dat zijn eerste experiment om dit te realiseren aan boord van de Mebo II mislukte. Peter vertelde ook dat het de wens van het Engelse team altijd is geweest om een eigen 24 uurs zender te hebben voor een Engelse service van Radio Caroline, maar dat de Engelse tak zich goed realiseerde dat de inkomsten altijd vanuit de Nederlandse kant van de organisatie kwamen.
Bob Lawrence vertelde op een ontroerende manier hoe hij dacht over de MV Mi Amigo. De Mi Amigo was bijna een levensvorm die ons allemaal altijd heeft beschermd. Aan het einde was ze op en was aan rust toe. Ze heeft toen iedereen nog veilig van boord laten gaan om vervolgens vredig te gaan rusten, aldus Bob Lawrence.
Bob vertelde verder dat in de laatste jaren van Radio Caroline Robb Eden het kantoor in Engeland runde en hele goede kontakten met alle platenmaatschappijen onderhield.
Bob vertelde ook dat het werken bij een zeezender eigenlijk een hele gevaarlijke zaak is als je kijkt naar de gevaarlijke tender trips, het niet zo stevige zendschip en alle apparatuur als een 50 kw middengolf zender.
Op de vraag wat er dan voor zorgde dat de Engelse Caroline DJ's toch door gingen antwoorde Bob: "Radio Caroline".
Stuart Russel vertelde tot slot dat de noodcodes die op de laatste dag werden omgeroepen aanvankelijk niet werden begrepen door het Caroline kantoor omdat de codelijst was verandert maar er geen nieuwe versie van de lijst aan land was.
Stuart vertelde ook dat de codes in het leven waren geroepen om de autoriteiten te misleiden. Daarom werden ook dagelijks de codes omgeroepen terwijl er soms niets aan de hand was. Er waren om die reden ook nepcodes, zoals code 100: de scheepsmotor is stuk, die het al jaren niet meer deed.
Sietze Brouwer vertelde aan het slot van de RadioDag over Radio Waddenzee en over Radio Seagull. Sietze vertelde nog steeds blij te zijn dat hij de Communicator niet had gekocht. Sietze vertelde verder dat de financiele situatie van Radio Waddenzee en Radio Seagull uitstekend is en dat alle apparatuur, het schip en de zenders eigendom is van Radio Waddenzee. Sietze vertelde dat er inmiddels ieder uur nieuwsuitzendingen zijn ingevoerd en dat Radio Seagull van 19 tot 7 uur nu volledige gepresenteerd is. Begin volgend jaar verschijnt er een DVD van Radio Waddenzee, vertelde Sietze.
Hans Knot en Martin van der Ven sloten de RadioDag 2008 door te vertellen dat de bedoeling is om voor volgend jaar Edwin Bollier en John de Mol sr. uit te nodigen. De datum voor de RadioDag volgend jaar is 14 november 2009. Tot besluit van de RadioDag 2008 zong Graham Gill het legendarische "Way back home".
De MediaPages fotoserie van de RadioDag 2008
Copyright tekst en foto's: MediaPages