Walter Zwart's Monique historie deel 6
Dit is deel 6 uit de 33-delige serie verhalen van Walter Zwart (Walter Simons) over de radiostations aan boord van de Ross Revenge. Met in dit hoofdstuk: '"het allerdaagse leven aan boord van een zendschip één groot avontuur? In dit verhaal van opstaan tot slapen gaan".
Wie denkt dat het leven aan boord van een zendschip spannend is en vol avontuur zit, moet ik helaas teleur stellen. Natuurlijk, er gebeurde wel eens wat, maar vaak was het - dag in dag uit - gewoon werken.
In dit verhaal geef ik je een beschrijving van een dag aan boord van de Ross Revenge, zoals ik in 1985 heb beleefd.
Radio Monique begon 's ochtends om 5.00 uur, dus een half uur daarvoor je laten wekken door een Engelsman die op dat moment voor Caroline programma deed, was vroeg genoeg. De platen had ik de dag ervoor al uitgezocht, dat scheelde alweer in de tijd. Tandjes poetsen en naar de keuken voor een bord Cornflakes. Nog even in de messroom bijpraten met de Engelse collega's over het weer en of het gunstig genoeg was voor een tender. Daarna de studio in en de tape van Johan Maasbach (6.30 - 7.00 uur) klaarleggen.
In het prille begin van Radio Monique moest er voor uitzending nóg een erg naar klusje gebeuren: het patchen (omsteken) van de studio naar de zender.
Caroline zond 24 uur per dag uit op 576 KHz, maar nam 's avonds en 's nachts de 963 KHz erbij. In de tussentijd was de Moniquestudio dus los van de zender. Hoewel na een aantal maanden het patchpaneel in de Carolinestudio kwam te staan, moest het daarvoor nog gebeuren in de zenderkamer. Deze was toen nog alleen via het dek te bereiken. Weer of geen weer, naar buiten dus!
Vervolgens moest je dan een zware metalen deur openen en als je van deze twee ontberingen op de vroege ochtend nog niet wakker was, werd je het wel van de opdonder die je kreeg van de lichtschakelaar van de zenderkamer. Trap af naar beneden en de boel omzetten. Veilig en wel terug in de studio kon het programma (Drie om drie, 5.00 - 6.30 uur) beginnen.
Even voor 6.00 uur kwam de volgende dagelijkse handeling. Tussen de plaatjes door naar de nieuwskamer om de voorbereidingen te treffen voor het eerste nieuws van 7.00 uur. Eerst maar even de verwarming aanzetten (ventilator met warmtestand) en het zes uur nieuws opnemen van de BBC. In 1985 was dat de enige zender met een nieuwsbulletin die wij op dat tijdstip konden ontvangen.
Na het programma om 6.30 uur te hebben afgesloten en Maasbach was gestart, als een speer naar de nieuwskamer om het nieuws van 7.00 uur voor te bereiden. Ook nog even snel tussendoor de Monique discjockey wekken die om 7.00 uur met het ochtendprogramma de lucht in moest.
Na het eerste nieuws was het tijd om een stevig ontbijt te maken. Geheel volgens de Engelse traditie; eieren, spek, witte bonen in tomatensaus, worstjes en dat allemaal op toast. De zeelucht maakte nu eenmaal hongerig. Vervolgens las ik tot 10.00 uur het nieuws en daarna had ik even een paar uurtjes vrij.
Tijd voor het wasritueel. Een douche nemen was, in de tijd dat ik aan boord zat voor Monique, voor iedereen verboden. Water werd eens in de twee weken gebracht en dat was uitsluitend bestemd om te drinken en voor de bereiding van het eten.
Voor het wassen stond er aan de stuurboordzijde van het dek een grote regenton. Met kannetjes vulde je een grote pan, die je verwarmde op het fornuis. Met pan en al naar de doucheruimte en met een beker de inhoud over je heen gooien. Tja, het lijkt primitief, maar op een gegeven moment weet je gewoon niet beter. En als het lange tijd niet regende? Zeewater was er genoeg!
Daarna was het tijd om platen op te ruimen en weer nieuwe uit te zoeken voor het volgende programma. Nog wat post van de luisteraars lezen en de verzoekjes selecteren op dag en uitzenduur. Ook was het niet ongebruikelijk tussendoor nog even de aardappels te schillen voor het avondeten of de kapitein te helpen met de zoveelste schilderklus.
Ian was in maart, april en mei 1985 kapitein van de Ross Revenge. onder zijn leiding werd het schip weer keurig in de verf gestoken. Sinds 1983 was er nog maar weinig aan het onderhoud van het zendschip gedaan.
Om 19.00 uur was het zowel voor de Nederlanders als voor de Engelsen gezamenlijk eten. En dan de afwas. Een rooster hing in de messroom aan het prikbord en ik kan je verzekeren, dat twaalf mensen een behoorlijke vaat opleverde! Eerst afwassen in gefilterd zeewater uit de keukenkraan, daarna werd alles nog eens afgespoeld in een bak vers drinkwater. Vervolgens ook nog even de vloer van de keuken schrobben, afvoer schoonmaken en de klus was geklaard. Je was dan wel inmiddels een uur verder.
Regel één aan boord: iedereeen aan boord die kopjes, bordjes en bestek gedurende de dag gebruikte, moest ze zelf afwassen en opruimen.
Gelukkig maar, anders was de afwas na het avondeten niet meer te overzien geweest.
Als je dan denkt dat de dag erop zit, heb je het mis. Er moest ook nog wel eens wat productiewerk worden gedaan in de studio, of reclamelijsten moesten worden bijgewerkt. Nog even televisie kijken en dan was het alweer 23.00 uur. Tijd om naar bed te gaan, want de volgende ochtend 04.30 uur was het weer vroeg dag. Als het tegenzat kwam er ook nog 's nachts een tender en moest je eruit om te helpen sjouwen. Zomaar een dag aan boord van de Ross, zeven dagen per week, gemiddeld zes weken lang.
© Tekst en foto's Walter Zwart